De conversatie met mijn tweejarige zoon verliep ook gisteren via ons standaard patroon:

´Max, kijk eens; een hondje. Hoe doet het hondje?`
`…`
´Maximilian? Hondje! Wat zegt het hondje?´
`…`
Woef, woef, woef. Zo doet het hondje. Woef, woef. Zeg maar: Woef, woef!`
´…´

Lees verder →