´Frederik, waarom heb je je winterlaarzen nu niet aangetrokken? Ik had toch gezegd dat je die aan moest doen?´
´Ja, maar die zijn stom.´
´Die zijn helemaal niet stom. En waar is je muts?´
´Die vind ik ook stom!´
`Frederik! Hou op met dat gemok en loop nou eens door. We zijn al laat.´
`Goedemorgen!´
`Ja?´
`Ik zou graag twee van die broodjes willen.´ Mijn vinger wijst op twee bruine broodjes met zaadjes.
De vrouw bij de bakker grijpt met haar tang twee witte broodjes in hun verse knapperige korstje. Het ene broodje kraakt luid.
´Nee sorry, ik bedoelde die bruine.´
`U zei broodjes! Die bruine zijn geen broodjes, dat zijn Kornkönige. Wat wilt u nu?´ Ongeduldig kijkt ze me aan.
Trots zijn wij en heel gelukkig met de geboorte van onze dochter Bettie.
Op het kaartje staat een draaimolen in ouderwetse kleuren. Nostalgisch, net als de naam van het pasgeboren meisje: Bettie. Ik vind het erg lief klinken. De moeder van Bettie is een oud-collega van mij. Via Facebook hebben we nog geregeld contact. Leuk dat ze me nu een kaartje heeft gestuurd. Maar toch zorgt de tekst ervoor, dat ik iets voel samenknijpen. Ergens rond mijn middenrif, in mijn keel en om mijn hart.
Berlijntje 